Wednesday, December 17, 2014

మగతనానికే మూలవిరాట్టు

ప్రొద్దున్నే పెద్ద పని ఉన్నట్టు లేస్తారు 
అద్దం ముందు నిలబడి ఆవలిస్తారు
ఒక సారి మనస్పూర్తిగా అభినందించుకోవచ్చుగా 
ఆత్మీయంగా ఆ ప్రతిబింబాన్ని పలకరించుకోవచ్చుగా 
మనల్ని మనమే ప్రేమించుకోక పొతే 
మన జీవితం మనకే నచ్చక పొతే
వీడి తోనో వాడి తోనో పోల్చుకుంటూ
అయితే నెత్తిన రెండు కొమ్ములు తగిలించుకొనో
ఆత్మ న్యూన్యత పెంచుకొని నలిగిపోతో
ఎందుకొచ్చిన బ్రతుకు చెప్పు
కట్టుకున్న ఇల్లాలు నచ్చదు
కడుపున పుట్టిన సంతానం నచ్చదు
ఇరుగు వారు నచ్చరు పొరుగు వారు నచ్చరు
పని చేసే యజమాని మీదే చేతకాని సెటైర్లు
తోటి వారి లోపాలపై విమర్శల విసుర్లు
అనుక్షణం అసహనం తో రగిలిపోతూ
అనుదినం అనుమానాలతో క్రుంగిపోతూ
నీ ఆయుష్షు కి నీవే మంగళం పాడుతూ
నీ అనారోగ్యానికి నీవే స్వాగతం పలుకుతూ
కుదురుగా కూర్చొని ఒక్కసారి ఆలోచించు
లోపం ఎక్కడ తగలు పడిందో మనసారా పరికించు
నీకు నువ్వు నచ్చకపోవడమే
సకల దరిద్రాలకి మూలం
నీ బలాల మూలాలు శోదించక పోవడమే
అన్ని అనర్థాలకి అసలు కారణం
ఆత్మ ఔన్నత్వమే ఆత్మ విశ్వాసానికి నాంది
ఆత్మాభిమానమే ఆనందాలకు అసలు పునాది
నిన్ను నీవు ప్రేమించుకుంటున్నావా
సహధర్మచారిణే సద్గుణాల సమాహారంగా కనుబడుతుంది
సంతానమే ప్రేమానందాలకు ఆలంబమై నిలుస్తుంది
నిన్ను నీవు మార్చుకొని చూడు
నీవు ఆశించే మార్పు
అణువణువునా అన్ని చోట్లా కనబడుతుంది
మానవత్వం నిలువెల్లా పరిమళించి
మగతనానికే మూలవిరాట్టు గా నిలుపుతుంది

ఆశ శ్వాసగా


నిశెరాత్రి శశి బింబాన్ని ఎవరైనా చూడొచ్చు 

అర్థరాత్రి అరుణోదయాన్ని తిలకించారా

వసంతకాలాగమనం తో వికసించిన కుసుమాలని 


తనువు పులకించేలా విరిసిన పారిజాతాల్ని పరికించి ఉంటారు 


శిశిరంలో విరబూసిన విరుల సమాహారాలని సృజించారా 


జన సమూహంలో పలకరింపుల ప్రతిధ్వనులలో


పెల్లుబుకుతున్న ఆత్మీయతా రాగాల్ని విని ఉండొచ్చు

ఏకాంత జీవనంలో నిశ్శబ్దం నిండిన స్తబ్ధత లొ 


అనురాగాల నిస్వన యుగళ గీతికల్ని విన్నారా 


ఆరిన చితి బూదిలోంచి ఓ నూతన సృష్టి 


మంగళవాక్యం పలికిన కథలకు మరో మలుపు 


చిరిగిన చరిత్ర పుటల్లోంచి మరో భవితకు నాంది


ఆశ శ్వాసగా బ్రతికేవారికి ముగింపులుండవు


ప్రతీ అడుగు పురుడు పోసుకునే మరో నూతన జీవనమే.