ప్రతీ దివ్వే ఓ ఉపాధ్యాయుడే....

చిమ్మ చీకటిని చెల్లా చెదురు చేస్తూ

వెలుగు రేఖలను, కాంతి పుంజాలను 

నలుదిక్కులా వెదజల్లుతూ

అతిశయించిన ఆనందాలకు ఆనవాలుగా

ఒక్కో తారాజువ్వ ఆకాశంలోకి దూసుకుపోతుంటే

వెలుగుపుష్పాలు పూయిస్తూ చిచ్చుబుడ్డీలు కాలుతుంటే

ప్రతి వ్యక్తి జీవించాల్సిన మార్గాన్ని

కారు చీకటి లాంటి కష్టాల్ని

ఎదుర్కోవలసిన వైన్యాన్ని
 
తన తోటివారికి మార్గడర్శకంగా 

నిలవాల్సిన తత్వాన్ని ప్రబోధిస్తున్నట్టు

జీవిత సత్యాల్ని తెలియచేస్తున్నట్టు అనిపిస్తుంది 

అమావాస్య రోజు వచ్చే దీపావళి 

ప్రతీ ఒక్కరికీ ఒక పాఠశాలే 

జీవిత గుణపాఠాలను ప్రబోధించే తత్వశాలే 

బ్రతికేది ఎన్నాళ్ళైనా 

బ్రతికి నలుగురికి ఏమి చేసామన్నది

తెలిపే ప్రతీ దివ్వే ఓ ఉపాధ్యాయుడే.... 

జీవన సమరం

సూర్యుని తొలికిరణం చురుక్కుమని తగలకముందే

ఆశల గమ్యం వైపు ఆశయాలదారులవెంట

ఆత్మ విశ్వాసం గుండెలనిండా నింపుకొని బయలుదేరుతానా..

అడుగడుగునా కనిపించే ప్రతి ఒక్కరూ

జీవన సమరం లో నిత్యం పోరాడుతూ 

క్షతగాత్రులైనా. క్షుద్బాధగ్రస్తులైనా 

ఓటమికి తలవంచకుండా .

ఎవరి సహయం కోసం ఎదురుచూడకుండా 

ఒరిగిపోతున్న ఊపిరిని ఎగదీసుకుంటూ 

నిరాశకు నిస్పృహలకు చోటివ్వకుండా 

శతసహస్ర జయకేతనాలు ఎగిరించిన యోధుల్లా 

ముందుకుదూసుకుపోతుంటే 

ఉత్తేజం నా నర నరానా జివ్వుమంటూ పాకుతుంది

సాటి యోధుల ప్రాభవాన్ని, సాహస వైభవాల్ని చూసి

గమ్యాన్ని చేరాలనే కాంక్ష సరికొత్త చిగురులు తొడుగుతుంది. 

పిరికితనానికి, పేడితనానికి శాశ్వతంగా సెలవు పలికి 

తొడకొట్టు కుంటూ, రొమ్ము విరుచుకుంటూ బరిలో ఉరకాలనిపిస్తుంది

ప్రతి రోజూ ఉగాదే

ఒక లక్ష్యం తో నడిచే వాడికి
అను క్షణం క్రమశిక్షణ తో బ్రతికే వాడికి
ఇతరుల విజయం లో తన విజయాన్ని చూసుకునేవాడికి
నలుగురినీ ఉపయోగించు కోవాలన్న దురాశ లేకుండా
నలుగురికి కొంతైనా ఉపయోగపడాలని తపించేవాడికి
ఎవడి మీద ఏ రకమైన ఏడుపు లేనివాడికి
మనసులో ఎటువంటి అశుద్ధమైన ఆలొచనలేకుండా
అమ్మ ప్రేమలాంటి స్వచ్చదనం కలిగిఉండేవాడికి
నలుగురినీ నడిపించేవాడికి
పద పద మంటూ భవితకై పరుగులెత్తించేవాడికి
ఎవడెక్కడ ఎదిగిపోతాడో అంటూ
ఎటువంటి కుతంత్రాలు, కుమంత్రాలకు ప్రయత్నించనివాడికి
తన తప్పుల్ని ఇతరులమీద రుద్దాలని తపించనివాడికి
తన కష్టంపై తాను జీవించాలని శ్రమించేవానికి
ఎవడి జేబుకి ఎలా కన్నం వేయాలో తలంచనివాడికి
మానవత్వ పరిమళాలు వెదజల్లేవాడికి
ప్రేమ సౌరభాలు పరిమళింపచేసేవాడికి
ఎందుకు జన్మించానో.. ఎందుకు జీవిస్తున్నానో
అనే పరమార్థం కోసం పరిశోధించేవానికి
ఈ రోజే కాదు.. ప్రతి రోజూ ఉగాదే
ప్రతి క్షణమూ ఉగాదే....

అభిసారిక

 

నా కోసం అభిసారికలా
ఒళ్ళంతా కళ్ళు చేసుకొని
ఎదురుచూపులు చూస్తూ
తెరిచిన తలుపుల వద్ద
నా తలపులతో నిన్ను నీవే
మరచిపోయి నిలుచున్నావు
ముక్కుసూటిగా ఏ గమ్యం వైపో
సాగిపోతున్న నన్ను
గుర్తించడం మరచావో
మొహమాటం పడ్డావో
ఏమరుపాటు పడ్డావో
ఏమైతేనేం....నీవున్నది
నాకోసమని తెలియక
నిర్లక్ష్యమని భావించానో
అహం దెబ్బతిందని
పౌరుషం పడ్డానో
నిజం తెలియక తొందరపడ్డానో
రెండు దారులు వేరయిన తర్వాత
ఎవరి బరువులు వారు
మోయడం మొదలపెట్టాక
ఆ రోజు ఎందుకిలా జరిగిందని
కలిసి సాగాల్సిన ప్రయాణం
ఎందుకిలా వేరయిందని
ఎవరిని నిందిస్తే ఏమి ప్రయోజనం
నిశిరాత్రి లో ఏకాంతం గా కూర్చొని
నీ గుండె చప్పుడు ఇంకా
నా కోసం ధ్వనిస్తుందని
తెలుసుకొని ఏమి ఫలితం
విషాధం తో అంతమయ్యే ప్రేమలే
పదికాలాలు నిలుస్తాయని
మరుగున పడిన జ్ఝాపకాల పుట్టను
మరలా మరలా తవ్వుకొని
మౌనంగా రోధించడం తప్ప

కర్మయోగిలా

ఎందుకిలా జరిగిందని
ఎవరినీ ఎప్పుడూ ప్రశ్నించలేం
అసాంతం పరిశీలించి చేసిన
మన ఆలోచనలే
మహా తెలివితో తీసుకున్న
మన నిర్ణయాలే
కాలగమనం లో తప్పని తెలిస్తే
ఎవరినీ నిందించలేని
ఇబ్బందికర పరిస్థితిని
పూడ్చలేని నష్టాన్ని కలిగిస్తే
సరిదిద్దుకోలేని
పొరబాటు జరిగితే
ఒంటరిగా గుండెలవిసేలా
దుఃఖం తీరినంత వరకు
మౌనంగా రోధించడమే
ఎవరిపైనో నెపం వేయాలనో
ఇంకెవరినో దుర్భాషలాడాలనో
ప్రయత్నాలు పక్కన పెట్టి
దైవ నిర్ణయమని సరిపెట్టుకోవడమో
ప్రత్నమ్నాయ పరిస్థితికి
సిద్ధం కావడమో ?
కర్మయోగిలా కాలాన్ని
నమ్ముకొని ముందుకుపోవడమో..........

తొలి సంతకం నీవు

ఎలా  చెప్పను  చెలి
హృదయపు తెల్ల కాగితం మీద
తొలి సంతకం నీవు

కాలం విడిచిన
అనుభవాల పొరల్లో
చెదరని జ్ఝాపకం నీవు

సర్దుబాటుతో
గడిపే సంఘటనలెన్నున్నా
గుండెను కుదిపె స్పందన నీవు

ఎన్నాళ్ళకు ఎన్నేళ్ళకు
కలిసినా తడి ఆరని
వెచ్చని తొలిముద్దువు నీవు

వేదనలాంటి వేసవిలో
నిరాశా నిస్పృహలతో ఉంటే
చల్లగా సేద తీర్చే చిరుజల్లువు నీవు

మోడుబారినా, మసకబారినా
నిత్యం కొత్త వెలుగు ప్రసరించే
నిత్య ఉగాదివి నీవు

కంటికి నీవు దూరమైనా
చిరునామా ఏదో చెదిరిపోయినా
తెలియని ఆశతో నడిపించే ఇంధనం నీవు

మగతనమంటే

ఆడవారిని అర్థం చేసుకోలేనివాడు
అమ్మతనం చవి చూడనివాడే
అమ్మ లాలింపు పొందని వాడు
అతివల ఔదార్యాన్ని, ఔన్నత్వాన్ని
అర్థం చేసుకోలేడు అవగాహన పొందలేడు
మగతనం అంటే కర్కశంగా కాఠిన్యంగా
కరుణలేకుండా బండలాగ బ్రతకడం కాదు
బయట పరిస్థితులబట్టి ఎలా వ్యవహరించాల్సి వచ్చినా
లోన లోలోన అమ్మతత్వం అపురూపంగా దాచుకోవడమే
పూలని నలిపినట్టు, వాసన చూసి వెదజల్లినట్టు
వ్యవహరించడం మూర్ఖత్వం అమానుషత్వం
శతశాతం శౌర్యం నీలో ఉందంటే సుమబాలల సున్నితత్వం
ఆడవారి ఆత్మగౌరవం నిలపడం నీకు తెలుసన్నమాట
తండ్రితో ఉన్నప్పుడెంత గోముగా, ధైర్యంగా మరికొంచెం పెంకిగా
తల్లితో ఉన్నప్పుడు ఎంత విశ్వాసంగా, లాలనగా మరికొంచెం అతిచనువుగా
ప్రతి స్త్రీ ఉంటుందో ఆ భావనలన్నీ నీవు కల్పించగలిగావంటే
నీ ఆదరణలో , నీ ఆప్యాయతలో వాటిని మరువగలుగుతుందో
నూటికి నూరుపాళ్ళు నీవు మగవానిగా విజయం సాధించినట్టే
చెంతన నీవున్నావంటే గజ గజా వణకడం కాదు
ఎక్కడో పారవేసుకున్న పసితనం మరలా ఆమెలో ప్రవేశించాలి
ఆనందం చిందులు వేస్తూ, కబుర్లతో కాలహరణం కావించాలి
ప్రక్కన నీవున్నావంటే ప్రపంచాన్ని జయించినంత
పులకరింత నరనరానా నిండాలి నూతనోత్సాహం కలగాలి
కొత్త బంగారు లోకం కనులముందు నిలవాలి
కలకాలం సాగాలనే కోరికలతో నడవాలి

koodali, haaram, telugu poems.