శరీరం శకలాలుగా
కనబడని శిధిలాలుగా
అంతర్గతం గా
క్షీణించిపోతూ
కనబడని జ్వాలలేవో
పగలని జ్వాలాద్వీపంలా
లోలోనే మండిస్తుంటే
అహరహం నాకు నేనుగా
ఆహుతవుతూ
అంచెలంచలుగా సమీపిస్తున్న
అర్ధాయుష్షుతో అంతరింపచేస్తున్న
మనసులేని మృత్యువు
శారీరక బాధను మించిన
పరితాపంతో వేదిస్తున్న పశ్చాతాపం
ఆనాడు వినోదం పేరిట
ఆహ్లదం పేరిట
స్నేహితుల ప్రేరణతో
షబాష్ అనిపించుకోవాలని
రింగు రింగులుగా వదులుతూ
నేను పొందిన పైశాచిక
నిరుపయోగ ఆనందం
చీర్స్ అంటూ వెర్రి కేకలతో
జీవితాన్ని జయిస్తున్నామనే
అహంకారాన్ని తలకెక్కించుకొని
మత్తుతో గమ్మత్తులతో చిత్తుగా
తాగి తందనాలాడిన
నా యవ్వన గర్వం
నేడు అతిశయించి
అంతంలేని పుట్టకురుపులుగా
లోలోనే రూపాంతరం చెంది
ఎప్పుడు పోతానో ఎందాక బ్రతుకుతానో
నా శరీరాన్ని కీమోథెరపీ అనే
నిప్పులకొలిమిలో కాల్చి మసిచేస్తున్న
కలియుగదేవుళ్ళకే అర్థం కాకపోతే
చివరి దశలో తోడుంటాడని
తనివితీరా చూస్తున్న ముసలాళ్ళకు
జీవితాంతం కలిసినడవాల్సిన వాడు
కళ్ళముందే హారతి కర్పూరంలా కరిగిపోతుంటే
వెర్రిచూపులు చూస్తున్న నా వాళ్ళకేమి తెలుస్తుంది
చేసిన తప్పుల్ని ఒప్పుకున్న మాత్రాన
నెత్తికెక్కిన రోగం తిరిగిపోతుందా
కనీసం ఇది చదివిన వాళ్ళ అలవాట్లు
మానకపోతాయా? ? ?
